به نیمکت پرسپولیس نگاه می‌کنیم؛ هیچ بازیکن سرشناسی در میان ذخیره‌ها نیست؛ چه اتفاقی رخ داده؟ تکلیف مهدی طارمی که از مدت‌ها قبل معلوم بود. مهاجم اصلی پرسپولیس نزدیک به ۴ ماه است که با محرومیت فیفا، حق بازی ندارد. اما پرسش اصلی این بود: «منشا و احمدزاده کجایند؟ » ظاهرا آنها به دلیل درگیری در تمرین از سوی برانکو مواخذه شده و علت غیبتشان، تنبیه انضباطی اعلام شده بود.
برانکو- و شاید اغلب پرسپولیسی‌ها- خیال می‌کردند با این شرایط هم از پس تیم بحران‌زده نفت بر‌می‌آیند اما یک مسابقه فوتبال همیشه آنطور که ما خیال می‌کنیم جلو نمی‌رود؛ برخلاف انتظار همه، روز بازیکنان پرسپولیس هم نبود و ستاره‌های همیشگی، بدترین بازی فصل خود را انجام دادند. نفت که می‌دانست توان حمله کردن و بازی برابر را ندارد، از همان ابتدا حتی به فکر ضد حمله هم نبود چون می‌خواست انرژی بازیکنانش را تا آخرین لحظه حفظ کند. با همین تحلیل درست هومن افاضلی، آنها به بازی بسته و تدافعی رو آوردند و چند لایه جلوی هافبک‌ها و مهاجمان پرسپولیس ایستادند تا در روز بد بازیکنان پرسپولیس، دروازه خود را بسته نگه دارند. البته از درخشش و واکنش‌های خوب دروازه‌بان نفت هم نباید گذشت.
اما دلیل اصلی گره خوردن بازی، عملکرد بازیکنان نفت بود؟ شاید با این‌همه بدترین تصمیم برانکو و نگاه مغرورانه به ترکیب اصلی‌اش قابل انکار نیست؛ شاید بخش مهمی از دلایل از دست رفتن ۲ امتیاز پرسپولیس بازی هوشمندانه نفت باشد و استراتژی هومن افاضلی که جواب داد اما نباید از اشتباه برانکو چشمپوشی کرد. وقتی بازی گره خورد، پرسپولیس گزینه‌ای برای تعویض نداشت. نه الوان‌زاده و نه طاهرخانی هیچکدام تغییری در روند پرسپولیس ایجاد نکردند تا برانکو به جای بی‌انضباط‌ها تنبیه شود. در شرایطی که نیمکت پرسپولیس خالی می‌شد، بدترین اتفاق کنار گذاشتن منشا و احمدزاده بود. برانکو اگر کمی سیاست به خرج می‌داد، از آنها استفاده می‌کرد تا ۳ امتیاز بازی با نفت را تضمین کند و بعد از بازی به حساب احمدزاده و منشا می‌رسید. وقتی برای بازیکنان- بخصوص فوتبالیست‌های لیگ ایران- هیچ تنبیهی به اندازه جریمه مالی تاثیرگذار نیست، چرا باید برانکو دو بازیکنی را که از باشگاه پول می‌گیرند تا در خدمت تیم باشند به راحتی کنار بگذارد، در حالی که همه می‌دانیم هفته بعد ناچار به استفاده از آنها خواهد بود. در بازی با نفت، قرار بود محسن مسلمان در ترکیب اصلی نباشد. می‌گفتند دلیلش خنده تلخ پس از تعویض در بازی با تراکتور بوده که پروفسور با نیمکت‌نشینی قصد تنبیه او را دارد اما درگیری منشا و احمدزاده باعث شد تا مسلمان به ترکیب باز گردد و دو بازیکن دیگر مجازات شوند؛ مجازاتی که هم به ضرر پرسپولیس شد و همه به زیان برانکو. با کارت زردهای بازی نفت، محسن مسلمان و شجاع خلیل‌زاده هردو از بازی بعد محروم شدند و برانکو در بازی بعد ناچار به استفاده از منشا و احمدزاده است تا لااقل ترکیب اصلی تیمش خیلی دستخوش تغییر نشود و دوباره امتیاز از دست ندهد. بهتر بود برانکو مجازات دیگری برای بازیکنان خاطی در نظر می‌گرفت، مثلا احمدزاده را بیرون می‌گذاشت تا با حضور منشا، زوج خط حمله‌اش آسیب نبیند و بعد از بازی به توبیخ منشا می‌پرداخت.
شاید خیلی‌ها با تصمیم برانکو موافق باشند اما پرسش ما این است که حالا چه کسی بابت از دست رفتن دو امتیاز کلیدی مجازات می‌شود و آیا برای دو بازیکن خاطی مهم است که پرسپولیس یکی از بهترین فرصت‌های عمیق کردن فاصله با سایر تیم‌ها را از دست داده؟ برانکو باید کمی سیاستمدارانه در این ماجرا رفتار می‌کرد؛ همانطور که در موضوع رامین رضاییان سیاست کاری به خرج نداد و لجبازانه تصمیم گرفت تا پرسپولیس یکی از بهترین بازیکنانش را از دست داد. یکی از ویژ‌گی‌های مربیان خوب و بزرگ، همین سیاست‌های کاری است که در لحظه بهترین تصمیم را اتخاذ کنند تا منافع تیم تامین شود. بی‌شک برانکو برای رعایت نظم و دیسیپلین تیمش حکم به اخراج این دو بازیکن داد اما بعد از این تنبیه، باز هم منشا و احمدزاده در فهرست سیاه خواهند بود تا تضمینی شود برای سایر بازیکنان که چنین رفتارهایی را از خود بروز ندهند؟
نیمکت پرسپولیس شرایط خوبی ندارد و رفتن طارمی می‌تواند تهدیدی بزرگ برای پرسپولیس باشد. بعد از بازی با نفت، برانکو به این جمله خود فکر کند: «بدون طارمی هم صدرنشین لیگ هستیم!» آیا پرسپولیس با این تیم و با این نیمکت لرزان می‌تواند در آسیا از تیم‌های سرسخت گروه بگذرد؟ آیا بازیکنان در آسیا از این درگیری‌ها نخواهند داشت و محرومیت و مصدومیت برای پرسپولیس تکرار نمی‌شود؟ آیا با این نفرات می‌توان در فشار نیم فصل دوم دوام آورد؟
*منبع: ایران ورزشی
